12.12.2007
| خواجه بیا خواجه بیا خواجه دگربار بیا | دفع مده دفع مده ای مه عیّار بیا | |
| عاشق مهجور نگر عالم پرشور نگر | تشنهٔ مخمور نگر ای شه خمار بیا | |
| پایْ تویی دستْ تویی هستیِ هر هستْ تویی | بلبل سرمست تویی جانب گلزار بیا | |
| گوش تویی دیده تویی وز همه بگزیده تویی | یوسفِ دزدیده تویی بر سرِ بازار بیا | |
| ای ز نظر گشته نهان ای همه را جان و جهان | بار دگر رقصکنان بی دل و دستار بیا | |
| روشنیِ روز تویی شادی غمسوز تویی | ماه شبافروز تویی ابر شکربار بیا | |
| ای علَم عالم نو پیش تو هر عقل گرو | گاه میا گاه مرو خیز بهیکبار بیا | |
| ای دلِ آغشته به خون چند بود شور و جنون | پخته شد انگورْ کنون غوره میفشار بیا | |
| ای شبِ آشفته برو وی غمِ ناگفته برو | ای خرَدِ خفته برو دولت بیدار بیا | |
| ای دلِ آواره بیا وی جگرِ پاره بیا | ور رهِ دَر بسته بود از رهِ دیوار بیا | |
| ای نفَسِ نوح بیا وی هوسِ روح بیا | مرهم مجروح بیا صحت بیمار بیا | |
| ای مهِ افروختهرو آب روان در دل جو | شادی عشاق بجو کوری اغیار بیا | |
| بس بود ای ناطق جان چند از این گفت زبان | چند زنی طبل بیان بیدم و گفتار بیا |
# نوشتهٔ برديا در 12.12.07 
