از هر دری ...

این آقاهه هم وقتی سرحال باشه خوب مضمون الکی کوک می‌کنه: ماده بودن «مریخ» در این خنجر زدن (مریخ نماد «نر»ه و در ضمن، خدای جنگ‌ه) و این که زن‌ها حریف جنگ آقاهه نیستن، سپر ساختن از ماه و دست آخر، «اسحاق شدن» در «نحر» (= کشتن ستوران)، که من نمی‌دونم منظورش این‌ه که «اسماعیل نباش» یا این که داره به روایت توراتی (که توش اسحاق قربانی می‌شه و نه اسماعیل) اشاره می‌کنه.

برای «shadidan»: «ش‍»‍اد از «‍دیدن»ت، ما که البته کلاً «سر بر آستان» و اینا؛ اما اون‌چه تصورم ازش [احتمالاً قابل] نامتعارف [به‌حساب اومدن]ه، نه «قربانی شدن»، که خود «شدن»ه. این رو بخون:

و دست آخر، «اسحاق شدن» در «قایم‌باشک» (= «غایب‌موشک»!)، که من نمی‌دونم منظورش این‌ه که «اسماعیل نباش» یا این که داره به روایت توراتی (که توش اسحاق گرگ می‌شه و نه اسماعیل) اشاره می‌کنه.

مجدد: آآآی رفیق قدیم . . . اگه می‌دونستم که نوشتنْ چُنینی گَرد می‌تکونه از خاطرات بازیهای لفظی سالیان، حاشا که لحظه‌ای درنگ می‌کردم . . .