از هر دری ...

بالاخره لطف شد و نتیجه رو فرستادن، کلی هم برامون کری خوندن که «حواستون باشه که ما براتون ویرایش نمی کنیم»! انگار نه انگار که ما هزار و هشت بار بهشون گفتیم که بابا، تو «کار» کتاب فضولی نکنین، «محتوا»ش اما مال شما. با همه این حرفا، باز ورداشته نوشته که «شکل ارجاع فلان جور داشته باشد» و هزار تا چرت و پرت دیگه. کافیه که این یاروها این جا پیدا شن که ریز و درشت رو بیارم جلوی چشمشون که بفهمن اونا که ادعاشون می شه، چقدر از مرحله پرتن!

این روزا، بیرون خونه، تنها دلخوشی جدی من همون داستان عضویت در «شورای فنی طرح جامع کاربری زبان فارسی در محیط رایانه ای»ه، که توش دست کم هشت - ده تا آدم باشعور پیدا می شن که به این راحتی مزخرف نمی گن.

حالا، گذشته از این حرفا، این «بچه ها» خیلی هم وحشتناک نیستن، اما نمی دونن که چه می کنن و چه باید بکنن. تقصیر خودمه: باید سفت و سخت می گرفتم. تو سری بعدی جبران می کنم ...